Deze cellen [vermoedelijk: van de in de laatste alinea van “3. De gevoelens” genoemde hypothalamus] vormen hormoonprikkels met de energie die ze ontvangen. Deze energie wordt gevormd met de Kracht(en) en het Element waarbij een pool van een wezenlijk gevoel kan worden waargenomen. De gevoelens kunnen daardoor niet alleen tijdens de inzet van een vermogen worden waargenomen, maar ook via het lichaam. Klik voor een schematisch overzicht op: De regelcentra.
Een aantal neuro-endocriene zenuwcellen van de hypothalamus staan in verbinding met de hypofyse, een kleine boonvormige klier met een voor- en achterkwab. De hormonen Oxytocine en Vasopressinea worden geproduceerd met een Kracht waaraan een Element is toegevoegd. De Kracht en het Element zijn herkenbaar aan het aanwezige vermogen en wezenlijke gevoel. Klik voor een schematisch overzicht op: De hormonen Oxytocine en Vasopressinea.
De hormonen die vanuit de hypothalamus naar de hypofyse-voorkwab worden doorgestuurd zijn gevormd op basis van Krachten waaraan een Element is toegevoegd. De Kracht die gebruikt wordt voor de vorming van een basis-hormoon is herkenbaar aan het vermogen dat daarmee kan worden ingezet. Het toegevoegde Element is daarbij waarneembaar als de polen van een wezenlijk gevoel. Bij ontvangst van een voorgevormd hormoon met een stimulerende werking functioneren de klieren normaal. De voorgevormde hormonen met een sterk stimulerende werking leiden tot een hyperfunctie (overfunctie) van een klier. Een hypofunctie (onderfunctie) van een klier ontstaat als de voorgevormde hormonen een remmende werking hebben. Klik voor een schematisch overzicht op: De hormoonklieren.
De cellen van de hypothalamus geven via het vegetatieve (autonome)zenuwstelsel ook zenuwprikkels door aan de cellen van de bijnieren. In het merg van de bijnieren worden met de doorgestuurde prikkels hormonen geproduceerd. De productie van deze hormonen hangt af van de basis-prikkels die vanuit het regelcentrum van de hypothalamus doorgegeven worden. Deze zijn gevormd met een Element samen met de daarbij behorende Kracht(en). De doorsturing van het Element valt via de stimulerende gevoelens waar te nemen. Een ontbrekend Element is herkenbaar aan een bewust of onbewust aanwezige wezenlijke angst. Zowel de stimulerende gevoelens, als de wezenlijke angsten hebben daardoor invloed op de vorming van de hormonen dopamine, noradrenaline en adrenaline. Het effect daarvan is waar te nemen via de hartfrequenties, de bloeddruk en de spierspanningen. Klik voor een schematisch overzicht op: De hormonen van het bijniermerg.
Vanuit de regelcentra van de hypothalamus worden tegelijkertijd via het vegetatieve (autonome)zenuwstelsel ook zenuwprikkels en hormoonprikkels doorgestuurd naar de alvleesklier (pancreas). De kliercellen ontvangen zenuwprikkels, gevormd op basis van twee Krachten, aangevuld met een Element, herkenbaar aan een gevoelsvoorkeur. De PP-cellen ontvangen hormoonprikkels die gebaseerd zijn op een Kracht aangevuld met een Element, herkenbaar als een stimulerend gevoel. Het toegevoegde Element heeft invloed op de vertering van de koolhydraten, vetten en eiwitten. Klik voor een schematisch overzicht op: De verteringssappen.
De hormoonprikkels die leiden tot de productie van deze drie hormonen zijn door de cellen van de hypothalamus gevormd met een Element waaraan Krachten zijn toegevoegd. Een aanwezig wezenlijk gevoel en/of angst bepaalt welk Element aan de Krachten wordt toegevoegd. Het effect daarvan kan via de bloedsuikerspiegel worden waargenomen. Klik voor een schematisch overzicht op: De bloedsuikerspiegel.
De basis van deze zenuwprikkels worden gevormd met een combinatie van de Krachten waaraan twee verschillende Elementen kunnen worden toegevoegd. Elk van beide Elementen is waarneembaar als een stimulerend gevoel en dient als basis voor de toevoeging aan de Krachten. Bij een sterke behoefte aan een gevoel wordt dat Element toegevoegd aan de Krachten. Het effect daarvan heeft invloed op de functionering van de levercellen en kan lichamelijk worden waargenomen. Klik voor een schematisch overzicht op: De leverfuncties.
Het effect daarvan kan worden beschreven als een lichamelijke weerspiegeling van de gevoelens. Zie voor verdere uitleg het volgende gedeelte.
Terug naar de Inhoudsopgave van “Website A”
Door naar het volgende deel (“5. De lichamelijke weerspiegeling van de gevoelens”)